Onder de oude trompetboom…
door tomvanryckeghem
Toen zomer voorzichtig haar koffers pakte en de platanen haar kleurig uitwaaiden. Toen de nacht iets vroeger durfde komen en de zon wat sneller slapen wou.
Het was de manier waarop ze naar hem keek. Haar blik sneed vlijmscherp door z’n hart. Hij tilde haar moedig op en aaide zacht over haar grijze kopje . Hij volgde het pad naar het luchthuis aan de zuidkant van de tuin. Het houten deurtje kraakte open en hij stapte naar de grote bruine tafel. Daar bedekte hij de houten bierkist met stro en legde haar neer.
Hoe verbrijzeld kun je zijn? Als je sneller valt dan de nacht en je denkt te kunnen winnen van de tijd. Als niets of niemand je volgen kan en alleen Chronos je leven beheerst . Als de wind zonder aarzelen diepe rimpels achterlaat op de bovenzijde van je hoofd…
Hij bestudeerde haar rechtervleugel. De honderden beentje die ooit één geweest lagen gebroken tussen haar veren . Toch verroerde ze met geen vin terwijl ze hem met haar rechteroog angstig aankeek.
Hij deed wat hij moest doen. Hij nam de rol grijze ducktape uit de onderste lade en scheurde er een groot stuk af. Hij tapete haar vleugel van boven tot onder in en legde het kleine beestje voorzichtig tussen het zachte stro. Na nog een potje maïs en wat vers water verliet hij het luchthuis…
op de toppen van z’n gedachten. ..
Heb jij dit geschreven???
Dit is gewoon subliem.
het stelt niet zoveel voor hoor. maar dankje wel 😉
Tom…echt wel, hoor. Schrijftalent heb je…denk je niet aan een boek, gecombineerd met je prachtige foto’s? 🙂
Isabelle… moest dit mogelijk zijn onmiddellijk. Ben vandaag naar uitgeverij geweest, zie foto en eventueel tekst die straks komt. Interesse is er, maar Prijsverhouding foto-tekst in druk is blijkbaar niet zo evident blijkt. We zien wat er uitkomt.
dankje
Je hebt jezelf inderdaad overstegen !
dankje Thomas.
Prachtig stukje!
Met een uitroepingsteken.
PS.
Met een vergeten s – De honderden beentje
merci!
Het is nog niet af. Binnenkort vervolg. Het broedt nog in m’n hoofd en geleerd dat overhaast werk geen zin heeft.
Juist.
Ikzelf lijd aan het plaatsen zonder tempelslaap.
Nat van de inkt gooi ik het al op het net.
Vingers nog blauw van de Muze.
Heel mooie tekst.
Doet me denken aan ‘Vanmorgen vloog ze nog’
En ieder vult dit aan met eigen gedachten … net zoals jouw woorden.
mvg
Heel mooi Nina. Dankje wel. Kende het niet Ik vind deze versie ook heel diep gaan:
Sylvie,
vul je dit aan op de spotify lijst:
dankje!
Dat is zo, Tom.
Het zijn net die woorden waar het om gaat.
Nog veel sterkte voor jullie allen.