de ontdekkingsreiziger
door tomvanryckeghem
Het doet goed thuis te zijn. Kamiel verkent elk plekje van onze living met z’n grote kijkers. Leon leert z’n broer kennen. Lore en ik zoeken onze weg met 4 in huis.
Kamiel vraagt veel zorg. 3 keer per dag moet er medicatie gegeven worden volgens een strikt schema. 4 keer per dag wordt er geareosold en elke weekdag is er kiné. Deze morgen was er tevens ziekenhuisbezoek bij de kinderarts. Het mannetje moet ertussen nog wat proberen te rusten en genieten. Maar de glimlach op z’n gezichtje is nooit ver weg.
Dat siert je Mielieman. Je bent een opgewekte kleine ontdekkingsreiziger.
Volgende week ga ik terug aan de slag op school. Ik zie er naar uit terug bij m’n collega’s en kinderen te zijn. Het gewone leven mag terug starten.
Ik probeer het rustig aan te doen, niet te veel na te denken en vooral te genieten van ons gezin. Want dat is kostbaar. Heel kostbaar. Lore heeft 2 keer per week revalidatie en de oma’s vangen op die dagen. Op woensdag ben ik nog altijd thuis. Het wordt weer drukker.
Eigenlijk is het ongelooflijk hoeveel mensen deze blog bezoeken. Dagelijks komen nieuwe volgers bij. Dagelijks zijn hier zoveel gemeende reacties. Als ik jullie vertel dat er vandaag al weer meer dan 1500 mensen een bezoekje brachten hier.. Ik waardeer het enorm.
Toen ik vorig jaar startte met deze blog was het een medicijn. Het bracht me doorheen moeilijke momenten. Het zette aan om gedachten te ordenen. Het liet onbekenden toe in ons ingewikkeld leven. Het bracht hopelijk meer bij dan enkel miserie en pijn. Het is nooit mijn bedoeling geweest een emo-blog te maken. Ik heb altijd dat beetje verder willen kijken. Het gaf en geeft voldoening om in ons leven lichtjes te zoeken, schoonheid te ontdekken en woorden te bespelen.
De dagen gaan opnieuw drukker worden, maar deze blog wil ik blijven schrijven. Misschien komt er binnenkort een nieuw fotoproject aan. Ik geef mezelf eerst wat rust en wil dan werk maken van het project waar ik een tijd geleden over schreef.
Met het onverwachte verhaal van Kamiel wil ik het project misschien herzien en ruimer kijken dan enkele Kanker.
Dat project, afgewisseld met eigen indrukken hier in de molenstraat geven woorden en beelden genoeg voor de toekomst.
ikhebjoulief.wordpress.com 
Tom, wij zijn zo blij dat jullie opnieuw in jullie dagelijkse leven mogen rollen. Want dat was je droom, niet? En nu is die uitgekomen. Zelfs al gaat het heel druk worden, het zal altijd beter zijn dan enkele weken geleden. En er zijn gelukkige helpende handen. Durf hulp vragen, want iedereen die jullie kent, zal willen helpen. Daar ben ik zeker van!
En wij … wij blijven verder lezen. Jullie zijn een deel van ons leven geworden. Onze problemen, slechte dagen en momenten verdwenen allemaal in het niets tijdens die donkere weken voor Kerstmis en de dagen erna. Jullie leerden ons te relativeren en jullie leerden ons te genieten. Hoe dikwijls heb ik mijne Kamiel niet vastgepakt omdat ik via die omhelzing jullie Kamiel wilde ‘redden’.
Jullie blijven in ons hart en in onze gedachten. Lore en Kamiel, samen op weg naar een gezond leven. Samen met jou en Leon, een sterk team!
En we kijken uit naar dat project!
Warme groeten xxx
Ik maak werk van je canvas Sabine! Project 1! 😉
Take your time Tom … wij hebben tijd 🙂
Wat zien we jullie graag…wat zijn jullie mooi…mooi is wat troost, wat raakt, wat warm en gevoelig maakt…dat is mooi…
In mijn hart voor altijd ! XXX…
Het is inderdaad leuk om te lezen dat je de draad van “gewoon” weer wat kunt oppikken.
Zoals Sabine hierboven schreef, we voelen ons als lezers betrokken bij jullie verhaal, en ook ik relativeerde hard. Onze F-man is 13 maand en liep rond 5 december RSV op. Hij is sindsdien thuis, maar kon dus thuis blijven. En hoe zielig ik dat voor hem vond, en hoe lastig zo’n ziek mannetje in huis is zo lang, ons verhaal stelde niets voor in vergelijking met wat jullie al hebben moeten doormaken. Ik vond het telkens zo sterk hoe je alles zo mooi verwoordde, oog had voor anderen, bleef proeven van het klein geluk. Dat siert jou!
Inderdaad, neem genoeg gas terug, om tijd voor jullie zelf te nemen. Geniet ook van het voor de klas staan. Ook ik haal daar (meestal, ze kunnen het je ook eens knap lastig maken) veel energie uit.
En als je inspiratie, zin én tijd hebt om iets te posten hier, volg ik graag van hieruit jullie verhaal.
dankje!
Ik reageer quasi nooit, maar ik kom wel elk nieuw bericht bekijken of lezen. Ik vind het zo chic hoe jullie dat doen, hoe jullie er zo blijven zijn voor elkaar. Echt chapeau! Als ik dan jullie verhaal lees, dan denk ik: “ach mens, wat loop ik nu toch te zagen vandaag!?” Ik kan, dankzij jou, mijn eigen leven meer in perspectief zien en dat is ook een rijkdom, denk ik… Liefs, Me
je mag zagen hoor! iedere zorg is een zorg, hoe je het draait of keert. 😉
Bedankt om te mogen mee-leven met je gezinnetje. Zelfs in de donkerste dagen ( letterlijk en figuurlijk ) overwon hoop in je berichtjes. Chapeau daarvoor. En volgende week terug wat normaal ritme in jullie heftig gezinsleven: dat zal deugd doen!
😉
Ook wij hebben jullie verhaal dagelijks gevolgd en we zijn dolgelukkig voor jullie dat mieleman naar huis kon!!!! Jullie zijn onwaarschijnlijk moedig en Kamiel een echte vechter!
Er is nog meer….dankzij jouw blog leerden mensen dat er meer levensbedreigende situaties zijn ook bij kinderen…niet alleen kanker {niet verkeerd bedoeld want dat is vreselijk vreselijk en we doen elk jaar een donatie voor kom op} maar kanker kreeg een gezicht, programma’s enz.
Dankzij de film adem en Michèle en Claire kennen mensen nu eindelijk ook Muco en de gevolgen, de lijdensweg op alle vlakken.
We zijn ervan overtuigd dat de verhalen van IZ voor de meeste mensen totaal onbekend zijn! Het team artsen en verpleegkundigen enz. vechten maar er zijn geen “goede doelen” “geen boeken” “geen programma’s” …geen gezicht voor al die mogelijke gezondheidsproblemen die kinderen in levensgevaar brengen, ouders in de problemen enz enz….
Doe voort Tom, maak werk van jouw project en denk hier ook eens over na? (mijn meter maakt deel uit van dat IZ team….maar die zijn gebonden aan zwijgplicht..jij niet)
liefs en veel veel genot als gezinnetje nog
owkay! een project komt er aan, maar wil eerst graag dit hier tastbaar maken.
Dit is op Miss Fountain Tells herblogd.
merci!
Het succes van je blog is leuk meegenomen, maar het voornaamste is het feit dat jullie weer een min of meer normaal leven kunnen opnemen. Het is van harte gegund !
Wel dankjewel Thomas Pannenkoek!
Ik kijk er naar uit, Tom. Die nieuwe blogs. Nieuwe projectjes. Echt…
Veel geluk samen. Veel gezondheid. En veel liefde. Dat is wat je jullie toewens. Want dat is het enige wat telt, toch?
liefde ja, en wat geluk, en zorgeloosheid, soms 😉
Geniet maar volop en vooral laat de rust wat over je komen. Het is druk maar diep inademen en kijk verder dan morgen. Een mooie toekomst is voor jullie zeker weggelegd.
doen we!
Natuurlijk moet je eerst wat bekomen, op wat voor een mallemolen heb je niet gezeten de laatste tijd !
Ik vind het fijn hier te komen lezen, omdat er ondanks de miserie altijd positiviteit uit de letters naar boven komt, en hier ook bijzonder goed geschreven wordt, en dan heb ik nog niets gezegd over de mooie beelden !
🙂 positiviteit is belangrijk in t leven 😉
Het rare is dat het lijkt alsof we jullie kennen…ik schrijf dit zonder opdringerig te willen overkomen. Maar we hebben zo erg meegeleefd…in de dagen dat het zo slecht ging met Kamiel, gingen mijn man en ik lopen en terwijl we liepen vertelde ik over je blog, over je vrouw en over Kamiel…ik ben moeten stoppen, de tranen liepen over mijn wangen, ik liep daar tussen velden in een klein boeregat te snotteren en te janken…
Katrien x
Dank je Katrien, 🙂 Virtuele wereld maakt veel los merk ik. Maar t is niet enkel virtueel, dat maakt het zo confronterend.
merci!
Het ‘gewone’ leven wat voor jullie helemaal niet ‘gewoon’ en ‘saai’ is zoals veel andere mensen het wel ervaren… Je blog zorgt er inderdaad voor dat je alles veel beter in perspectief gaat zien en niet alles als vanzelfsprekend gaat beschouwen…
Ondertussen het nieuws gekregen dat ik niet in aanmerking kom voor stamceldonatie doordat ik de ziekte van Bechterew heb… Toeme! Dan dacht ik eens iets te kunnen doen…
Je hebt al heel veel gedaan Kirby, gewoon je kandidaat stellen is al een fantastische zet! merci!
Wat ik hier net zie staan op de site van HLN:
http://www.hln.be/hln/nl/957/Binnenland/article/detail/1777570/2014/01/20/Rode-Kruis-overstelpt-met-stamceldonoren.dhtml
Zouden jullie daar voor iets tussen zitten? 😉
Hoe je het ook wilt noemen, emo blog of niet…het is een feit dat iedereen je hier heel dankbaar is dat je dit hebt gedeeld met zoveel mensen. Het geeft heel veel mensen anders leren kijken en dingen doen relativeren! Mij heeft het vooral doen nadenken dat we veel meer moeten genieten van de kleine dingen ipv te zeuren over kleine dingen die er eigenlijk niet zoveel toe doen! Genieten van elkaar, en van het alledaagse…Dat is wat jullie nu weer gaan kunnen doen en het zal inderdaad druk worden…maar toch wel lekker druk…samen met z’n viertjes!
Kijk ook al vol verwachting uit naar een eventueel boek en super als het voor het goede doel is!!
Superveel dikke gemeende knuffels voor jullie allen!
x Sofie
zeur maar lekker veel Sofie! 😉
Na een weekje internetloze reis kwam ik vol verwachting kijken. Wat een goed nieuws, wat heerlijk dat jullie terug aan je geluk kunnen beginnen. Ik ben zo blij voor jullie, blij voor Kamiel die blijkbaar niet stopt met lachen. Ik kijk uit naar het nieuwe project, je foto s zijn immers wondermooi Tom. Geniet van alles wat zal komen, geniet van je werk en complete gezinnetje. Je hebt er alleszins een trouwe volgee bij
dankje, heel veel!
Dag Tom,
Wat fijn om te lezen en zien dat alles goed gaat. Met veel zorg, dat wel. Maar het lijkt alsof jullie nu lichtjaren ver van dat ECMO-ziekenhuisbed staan. Het is echt een opluchting, want ook ik heb – samen met zovele andere lezers- hier meegeleefd. Bijna alsof het mijn eigen kind was. Van ’s morgensvroeg inloggen en snel een kijkje nemen tot ’s avonds laat nog even bijlezen.
Een jaartje geleden heb ik je blog -heel toevallig- ontdekt. En het houdt me nog steeds vast. Je prachtige foto’s, je rake woorden…zonder een emo-blog te worden. Dat kan alleen maar iemand met groot talent. Dank je wel om dit met ons te delen. Hoe ‘scherp’ en pijnlijk het soms ook was….maar je doet me meer dan eens stilstaan bij het leven. En stilstaan is af en toe eens nodig.
Ik blijf lezen en duimen voor jullie, voor Lore. Dat jullie snel weer volledig onbezorgd kunnen genieten van jullie leven samen.
Liefs
Isabelle
x
heel veel dankje welle, Isabelle 😉
Ja watte! Het “gewone” leven terug opnemen… het lijkt zo normaal, terwijl het eigenlijk net heel speciaal is.
En Tom, wees gerust, het is geen pure emo-blog en je hebt verder gekeken dan ik op vele momenten zou kunnen. Chapeau!
Geniet van jullie 4tjes terug thuis, geniet van het gewone leven en blijf vooral die buitengewone speciallekes inblikken!
we gaan proberen op te nemen. Met vallen en opstaan. Maar komt goed he.
merci!
Wat fijn dat jullie eindelijk beetje bij beetje in het gewone leven terug stappen! En als dat wil zeggen dat het hier wat stiller zou worden, dan zou daar niemand boos om zijn denk ik. Genieten komt nu eerst. Al de rest volgt wel weer!
genieten gaan we doen. Straks chinees eten en bowlen in middag;
Wat fijn te lezen dat een deel van het gewone leven terugkeert. En ja, wat heet ‘terugkeren’, na alles wat jullie hebben meegemaakt de afgelopen tijd zal het eerder ‘het ontdekken van een nieuwe weg ‘ zijn. Het voornaamste is dat jullie dit met z’n viertjes kunnen gaan doen.
Verder ben ik blij te lezen , dat jij jouw blog wilt voortzetten. Je geeft aan ‘altijd een beetje verder te willen kijken’ bij het schrijven en fotograferen. Dat ‘verder’ is precies wat jouw blog zo bijzonder maakt. De wereld door jouw ogen. Jouw woorden en beelden liggen ‘dicht op de huid’. Ze raken, zijn krachtig.
Succes en plezier met het oppakken van je werk in de klas, Tom.
dankje Suzanne!Mooie woorden!
Ben blij voor jullie ! Geniet …. liefs xxx
danke!
Zalig dat jullie weer een volledig gezin zijn in 1 huis. Ik heb alles bijgehouden ook al ken ik jullie niet. Ik wens jullie heel veel geluk, liefde en voorspoed!!
🙂
Kleine prins Kamiel, het moet heerlijk zijn voor jou om jezelf te herontdekken; : je vingers en tenen in je mondje kunnen steken – protjes kunnen laten en dan hartelijk lachen – lelijke gezichten trekken voor de spinazie – en het allermooiste is de tijd , de tijd die jullie nu voor mekaar
kunnen hebben en heel even ongegeneerd proberen lui te zijn zoals in elk gezin.
Volgende week moet/ mag er weer soms in de pas gelopen worden. Is ook goed want dat is het normale leven waar jullie zo naar snakken.
Lore ik wens je heel veel tijd voor jezelf, tijd niet om te rennen , maar tijd om
je vreugde en rust te herkennen, tijd om je lichaam te laten doen wat het verondersteld wordt te doen, namelijk gewoon functioneren zoals jij het wilt.
Oh, ik gun het jullie alle 4 zo hard.
pske, Tom indien er een “voorininschrijf” is voor je boek , mag je mij al noteren. Ik dank je.
haha, voorinschrijf. Gettie. Het moet er eerst nog komen 😉
dankje!
Toen ik gisteren voor het eerst je blog las, vielen me twee dingen op: de ontzettende hoeveelheid pech die mensen kunnen hebben, maar bovenal ook jullie moed en liefde, voor elkaar, voor de kleine dingen in het leven en natuurlijk ook voor jullie twee jongens. En ja, ik heb hier mee zitten snotteren, maar toch bleef dat tweede gevoel me het meest bij. Ik wens jullie dan ook heel veel geluk, hetzelfde doorzettingsvermogen om te blijven vechten voor jullie gezondheid en vooral veel beterschap zodat jullie onbewust kunnen genieten van al het mooie en al datgene wat niet vanzelfsprekend is.
Je moet ook een beetje geluk hebben in je ongeluk Marijke. Heel belangrijk.
Verhaal
Ik kom hier na een tijdje afwezigheid bij-lezen
Ik maak een buiging voor mijn scherm ik lees- en her-lees.
Ik maak een buiging voor jullie en voor al die jullie steunden.
Grote verhalen helpen ons om de betekenis van ons leven
door ons kleine verhaal te zien.
De grote verhalen geven zin aan ons kleine verhaal.
Een bevrijding die lijkt op de verwondering van een kind.
Kleine verhalen die gaan over Geloof..Hoop en Liefde…. ze blijven…..
Kleine verhalen die gelouterd zijn door een moeizaam verhaal
Kleine verhalen…… zij leven vaak in het verborgene……..
ook wanneer het kleine verhaal opgaat in een groter verhaal.
Ik wens jullie alle goeds…zelfs het betere.
top, krachtige woorden Anna! Dankje
We zijn blij dat het weer goed gaat met jullie, met lore en jou die nu echt kunnen genieten van jullie gezinnetje, voor Leon dat hij weer vrolijk kan spelen met zijn broertje, maar vooral voor kamiel! Dat hij eindelijk het ziekenhuis mag verlaten en thuis weer mag leven! Hopelijk blijft het zo! Tom veel succes op je werk! Kamiel zal je missen tijdens de dag maar O zo blij zijn als je ’s avonds weer thuiskomt! Lore veel succes met de zorgen! Weet dat wij ook voor jullie klaar staan! Soms leek het misschien een emo-blog maar kom op dat mocht ook met wat jullie allemaal hebben meegemaakt! Je ziet hoeveel mensen achter jullie staan! Komaan! X
😉
Ik kijk alvast uit naar het vervolg van je blog en andere projecten!
Verder wens ik jullie ‘gewone’ dagen en veel ‘genietmomenten’!!
ik ook !
Het belangrijkste is, dat jij troost vindt in jouw blog en dat de reacties een warm deken om je heen leggen om in deze moeilijke en drukke tijden kracht te vinden om door te gaan,…..
Kamiel ziet er geweldig uit. Fijn zo.
Kijk er alvast naar uit om jullie avonturen verder te blijven volgen!
Geniet van elkaar
x
het ga jullie goed
geniet in het echte leven
virtueel wordt er wel gewacht 😉
Fijn nieuws! En nu de wind in jullie rug en de zon in het haar… Geniet!!
Veel geluk als ‘ontdekkingsreizigers’ in een – zorgeloos- ritme en leven met een goed patroon. … ik wens het jullie toe… dat jullie met z’n viertjes kunnen genieten van elke dag.
Ik ben een van die stille bezoekers, die tot nu toe stil maar betrokken met je/jullie meeleeft. Je laat me mee leven in jullie leven maar ook in mijn eigen leven.
Dank daarvoor en ik gun jullie alle goeds