Morgen

door tomvanryckeghem

Ik zag haar, daarstraks. Ik reed weg van Kamiel naar jou toe lieve schat, en ik voelde haar gloed even op het puntje van m’n neus.  Ze straalde in m’n gezicht en eventjes was ik verblind… eventjes. Wat deed het deugd, die gloed, die warmte, dat gevoel.

Weet je nog dat ik je over morgen vertelde. Echt, morgen is het zover!